Melancholie

 “Melancholie is de gelukzaligheid van het triest zijn” - Victor Hugo, Franse schrijver 1802-1885

Ken je dat gevoel van oudejaarsdag? Aan de ene kant een heerlijk gevoel, want je viert een feestje met leuke mensen, lekker eten en heerlijke drankjes. Aan de andere kant dat weeïge, onbestemde, zware gevoel dat er alweer een jaar opzit. Een jaar dat wederom in het teken van COVID stond. Even stilstaan bij alles wat je (niet) hebt kunnen doen. “Time just gets away with us”. Ik word daar altijd een beetje melancholisch van.

Na al dat feestgedruis (hoe beperkt ook) moet ik echt wennen aan de dagelijkse sleur die ons opslokt. De dagen zijn nog steeds kort en grijs, maar nu zonder die gezellige lichtjes. Al schrijvende realiseer ik me dat er het afgelopen jaar toch veel mooie dingen gebeurd zijn.

Trots ben ik. Op mijn twee prachtige, eigengereide dochters die zich fantastisch ontwikkelen en ook nog in het bezit zijn van een gezonde dosis humor. ‘s Avonds aan tafel vertellen ze de ene mop na de andere. Het doet me aan mijn eigen jeugd denken. Als pap thuiskwam van zijn werk, we met zijn vieren aan tafel zaten en krom lagen van het lachen. Hoe mooi is het om die traditie voort te kunnen zetten.

Trots ben ik ook best een beetje op mezelf. Ik heb aan mijn eigen ontwikkeling gewerkt. De Summer School "Journalistiek en Effectief schrijven" heeft me vleugels gegeven. Wat een rollercoaster was dat! Twee weken lang onder tijdsdruk schrijven. Hoewel ik normaal gesproken geen fan ben van onmogelijke deadlines, kwam tijdens deze cursus de fanatiekeling in mij naar boven en die is niet meer weggegaan. Ik heb ervan genoten. En dat niet alleen, ik heb mijn passie ontdekt (of ja, bevestigd) én kan deze in de praktijk brengen. De afgelopen maanden heb ik dan ook mooie verhalen mogen schrijven over prachtige initiatieven van collega’s. Ingewikkelde materie toegankelijk gemaakt voor patiënten en het publiek. Op die manier draag ik mijn steentje bij aan het Maastricht UMC+ Comprehensive Cancer Center. Maar niet alleen op mijn werk, ook privé kan ik deze passie uitoefenen. Onder andere door te bloggen. Meestal met een humoristische twist, soms ook behoorlijk serieus. Er borrelt altijd wel iets in mijn hoofd waar ik over kan schrijven. 

Langzaam slaat dat melancholische gevoel om in enthousiasme. Buiten is het nog steeds grijs en donker, maar mijn gevoel is een stuk lichter geworden.